We zullen nooit alleen zijn – Meertalig gedicht

We zullen nooit alleen zijn – Meertalig gedicht

De mens is vaak te trots, omdat hij denkt alles alleen aan te kunnen. Door zichzelf altijd op de voorgrond te plaatsen, verheft hij zich tot een positie die hem niet toebehoort. Soms is hij daarentegen bang om alleen gelaten te worden, overgeleverd aan zichzelf, als een schipbreukeling die overgeleverd is aan de golven van een woeste zee. Het lijken twee kanten van dezelfde medaille: die van de Illusie.

Maar als hij uit deze slaap zou ontwaken, zich los zou maken uit de verdoving waarin hij is weggezakt en bewustzijn zou ontwikkelen, dan zou hij om zich heen beginnen te kijken en anderen herkennen die, net als hij of zij, op hetzelfde pad lopen, in dezelfde richting. En zo zouden ze zich realiseren dat ze nooit echt alleen zijn geweest, en dat de weg die nog te gaan is, in werkelijkheid een korte reis naar binnen is.

Misschien kan het worden vergeleken met het verhaal van de Ridder die, gewapend met helm, harnas en zwaard, het verraderlijke woud doorkruist, de monsters bevecht en overwint, om uiteindelijk het Kasteel te bereiken waar, in de Toren, zijn Prinses gevangen wordt gehouden — en hij bevrijdt haar.

Sprookjes, mythen en verhalen – meer dan we denken – dragen een waarheid in zich die herkend, onthuld en beleefd wil worden. Geïnspireerde auteurs hebben ze altijd verteld, en zijzelf zijn op hun beurt geleid door één Enige Auteur.

Daarom: we zullen nooit alleen zijn.

We zullen nooit alleen zijn

In ieder van ons
klopt een hart
vanaf het begin tot het einde
van onze dagen.
In deze geheime kamer
woont de goddelijke vonk,
de intelligentie,
het woord en
de hoop.
Waar we ook gaan, waar we ook zijn,
we dragen het altijd in ons mee,
gesloten, beschermd en bewaard
als een Schat
in een kist.
In de duisternis van de nacht,
meegesleurd door een stormachtige zee,
verlamd door de ijzige wind
en de gebeurtenissen van alledag,
blijven we wandelen,
altijd verdergaand,
zonder achterom te kijken,
en we zullen onderweg ontdekken
dat we nooit echt alleen zijn geweest.

Florence, 07/03/2025, 15:11 uur

Afbeelding: Leonardo Sani

https://www.leonardosani.com/

📚 Poeticando financiert zichzelf via de promotie van zijn boeken.
Steun dit project door het boek te kopen waaruit dit gedicht afkomstig is:
👉 Koop nu op Amazon